رونالدو : هنوز جام های بسیاری مانده كه با یوونتوس باید ببرم
 |
بزرگ‌ترین گناه او این بود كه نتوانست یك تنه برایمان مقابل پورتو معجزه كند. نه عصای موسی داشت و نه دمِ مسیحایی. كافی بود تا در اوج خستگی و به جرم واكنشی غیرتعمدی در مقبل ضربه‌ای آزاد، شكار دوربین‌ها شود. او پیامبری بود كه چشمه معجزاتش خشك شده بود و همین او را محتوم به قربانی شدن در مسلخِ تمام قصورات، نقص‌ها و كاستیهای دیگران می‌كرد. موسمِ عقده‌گشاییِ جزم‌اندیشانِ تیفوسی از او بود و لحظه موعود برپایی دادگاهی فرمایشی با حكم تیرباران از پیش تعیین شده برای او. مهم نبود پیش از این برایمان هیمنه و لحظات خوش آفریده بود و اهمیتی نداشت گلزنِ اول تیم‌ما در تمام سه فصل اخیر بوده. با قساوت هرچه تمام‌تر او را مسبب ناكامی اروپایی‌مان دانستیم و در اندرونیِ خانه‌مان كارد از پشت به او زدیم تا التهابِ زخمِ حسرت‌مان مقابل پورتو را با این وسوسه التیام دهیم. او هنوز برای برخی غریبه‌ای نپذیرفته در خانه است؛ شبیه یك نامادری؛ مثل باجناقیِ متفرعن یا شاید كفری نابخشوده در ایمان امـتیِ بی‌ایمان!
اتهامات این روزها بر علیه كریستیانو رونالدو مایه سرافكندگی است اما آنچه از آن شرم‌آورتر است فشاری است كه نیاندیشیده به او تحمیل می‌شود. به جای نثار شادی و ابراز هیجان بابت هت‌تریك و ركوردشكنی او با لباس بیانكونری صحنه را در اختیار افرادی قرار داده‌ایم كه پس از سوت پایان بازی مقابل كالیاری مشغول سم‌پاشیِ غیرمنصفانه بر علیه او و تلاش برای القای استحقاق كریستیانو در گرفتن كارت قرمز پس از خطای غیرعمد بر روی السیو كرانیو هستند.
اشتباهات دامنه‌دار داوری بر علیه یووه در این فصل خصوصاً در دیدار مقابل كروتونه، بنه‌ونتو، ورونا و فیورنتینا برای یووه به قیمت از دست رفتن امتیازهایِ تأثیرگذار فراوان بود. هرچند تجمیع همین اشتباهات باعث اختلاف امتیاز آنها با اینتر شده اما یووه همچنان ترسناك است و علی‌رغم اینكه بیشتر از هر زمان دیگر به پیروزی نیاز دارد نباید با دست خود وزن فوق‌ستاره گلزن خودمان را نسنجیده پایین بیاوریم. بیایید حداقل عرق ریخته‌اش برای بانوی‌پیر و سیمای او در كسوتِ بیانكونری را حرمت بداریم.
از همان تصویر منتشر شده از او در تمرینات یووه پس از بازیِ زهرآگین مقابل پورتو و مواجهه ما با انگیزه استثنایی و روحیه فراطبیعی او می‌توانستیم حدس بزنیم كه برایمان بیانیه‌ای آتشین در ساردنیا آره‌نا تدارك دیده است؛ نوشته‌ای عملگرایانه برای دعوت به سكوت در روزهای نیاز به آرامش و تلاشی برای آغاز یك فراموشی و یك شروع.
پست اینستاگرامی انگیزشی و قابل تأمل رونالدو پس از شكست مقابل پورتو، حمایت دلگرم‌كننده پاراتیچی قبل از رونالدو قبل از بازی مقابل كالیاری و جملات متعصبانه و وفادارانه او پس از بازی دیشب كه:
... باید باور كنیم كه تا پایانِ این داستان زمان بسیاری مانده است. آینده همین فرداست و هنوز جام‌های بسیاری مانده كه با یوونتوس و پرتغال باید ببرم. در این سفر به من بپیوندید...
او دستانش را فروتنانه به سوی منتقدانش دراز كرده و با احترام نه‌تنها از آنها بلكه از همه خواسته تا با «اتحاد» هم‌مسیر یكدیگر شوند. آیا این نرمش، اذهانِ مشوش و تاریك را آماده یك دگردیسیِ بنیادین و عداواتی را به مصالحه و قطاری خارج شده از ریل را به مسیر بازخواهد گرداند؟ به خاطر یوونتوس، بایـــد.
ارسالی از حامد وحیدی / انجمن تخصصی هواداران باشگاه یوونتوس در ایران
